Czy to płyta czy dzieło sztuki? Obydwa określenia są w tym przypadku trafne. Przyznam, że nie widziałem do tej pory tak pięknie i zarazem pomysłowo wydanej polskiej płyty. Tekturowe pudełko skrywa w sobie tajemnicę. Pod płytą ukryte są teksty, na które możemy spojrzeć za pomocą dodanego do płyty szkła powiększającego! Całość okraszona jest sporą ilością nietypowych motyli. Nagrania znajdujące się na tej płycie można opisać jako spokojny, nowoczesny zarazem pop ze sporym udziałem fortepianu, na którym pięknie gra wokalistka Sonia Kopeć.
PÅ‚yta jest bardzo nowoczeÅ›nie nagrana, a oprócz fortepianu wyróżniÅ‚bym jeszcze dwie wiolonczelistki: AriadnÄ™ Willmann i KatarzynÄ™ KÅ‚osek. Wiadomo, że z coverami bywa różnie. Niekiedy tylko nieporadnie naÅ›ladujÄ… oryginaÅ‚. Na tej pÅ‚ycie znalazÅ‚a siÄ™ autorska wersja sporego przeboju sprzed 20 lat. Mam tu na myÅ›li utwór „’74-‘75” grupy The Connells. Holly Blue wykonujÄ… ten utwór w bardziej wyciszony sposób, pasujÄ…cy do nastroju caÅ‚ej pÅ‚yty. Z premierowych kompozycji najbardziej podobajÄ… mi siÄ™ „Optimistic” oraz „The Song”. Holly Blue przysiadÅ‚ na mojej skroni niczym piÄ™kny, egzotyczny motyl i wlewa swojÄ… muzykÄ™ do mego serca. UrzekÅ‚a mnie ta pÅ‚yta!
Zobacz wideo: