W dniach 26 – 27 paÂździernika 2006 r. roku uczniowie klas pierwszych wyjechali na biwak do Wielenia. Opiekunami uczestnikĂłw byli wychowawcy: panie Marzena Bartyzel i Magdalena Krzemień oraz pan Zbigniew Wąsik. ZbiĂłrka odbyła się na boisku szkolnym o godzinie 15¹⁵, chociaĹź kaĹźdy był tam juĹź o piętnastej. Kiedy nadjechał oczekiwany autobus, wszyscy pobiegli do pojazdu, aby zająć sobie miejsce, ciągnąc za sobą swoje bagaĹźe. PóŸniej sprawdzono obecność i ruszyliśmy w drogę.

Około godziny 16⁰⁰ ujrzeliśmy upragniony znak „Wieleń”. Okazało się, Ĺźe jest to miejscowość typowo turystyczna. DuĹźo jest tam ośrodkĂłw wypoczynkowych i domkĂłw do wynajęcia, a nieco mniej domĂłw mieszkalnych. Są teĹź lasy i oczywiście jezioro.

Kiedy autobus się zatrzymał i kazano nam wysiadać, oczywiste stało się, że jesteśmy już na miejscu. Nasi opiekunowie rozdali nam klucze do pokoi i poszliśmy, (a raczej pobiegliśmy) je zobaczyć. Opinie o pokojach były mieszane. Niektórym się one podobały bardziej, innym mniej. Według mnie największym ich minusem było to, że panowało w nich straszne zimno (chłodniej niż na dworze). Tak więc otwieraliśmy okna, aby trochę ogrzać powietrze wewnątrz.

O 17⁰⁰ podzieliliśmy się na dwie grupy. Jedna poszła grać w piłkę noĹźną, a druga do sklepĂłw. Ja nie mam zbyt dobrego zdania o tamtejszych sklepach, gdyĹź nie było duĹźego wyboru, a towary były droĹźsze niz u nas. O 1800 odbyło się ognisko. Najpierw zjedlismy kurczaka z sałatką, a póŸniej kiełbasę z ogniska. Wszyscy śmiali się, Ĺźartowali i robili pamiątkowe zdjęcia. Gdy wrĂłciliśmy z ogniska, to dopiero zaczęła się zabawa. KaĹźdy odwiedzał pokoje swoich kumpli. Chłopcy oglądali serial „Zagubieni”, a część klasy I b szalała w najlepsze. KaĹźdy był uśmiechnięty i zadowolony.

Gdy nadeszła godzina 23⁰⁰, nastała cisza nocna. Opiekunowie sprawdzali, czy kaĹźdy jest juĹź w swoim pokoju. Jednak nie kaĹźdy poszedł o tej porze spać. DuĹźo osĂłb jeszcze rozmawiało w swoich pokojach. Cisza nastała o godz. 400, lecz nie na długo, gdyĹź o 7⁰⁰ (koniec ciszy nocnej) znĂłw kaĹźdy zaczął rozmawiać i sprawdzać, co robią jego koledzy/koleĹźanki w swoich pokojach.

Rano poszliśmy na śniadanie, które większości uczestników biwaku smakowało. Pó¼niej udaliśmy się na pieszą wycieczkę po Wieleniu, gdzie jest dużo łąk, pól, lasów, a nawet krowy, które na niejednym zrobiły wrażenie. Niektórym bardzo chciało się spać i byliśmy też zmęczeni, dlatego w pewnym momencie spaceru zrobiliśmy sobie małą przerwę. Rozsiedliśmy się na ławkach koło jeziora i podziwialiśmy przyrodę, która nas otaczała. Gdy wróciliśmy z wędrówki, zorganizowaliśmy mecz piłki nożnej. Chłopcy grali, a dziewczyny spędzały czas na pobliskim placu zabaw. Po południu udalismy się na obiad (nie każdemu niestety on smakował). Kiedy skończyliśmy jeść, trzeba było się spakować i posprzątać pokoje.

I tak zakończył się ten biwak. Wszyscy wracali zadowoleni i szczęśliwi, choć jednocześnie i smutni, Ĺźe trzeba było wracać. Lecz cóş, „wszystko , co dobre, szybko się kończy”.

Natalia Gościniak (klasa I b)