Chyba najbardziej znanym zjawiskiem  w dojrzewaniu jest bunt.  W zasadzie nie zadziwia on juĹź nikogo, bo był obecny w tym czasie od zawsze. Przejawia się najczęściej w szkole i w domu, gdy ktoś wyrazi zdanie inne niĹź nasze. Wtedy zaczynamy za wszelką cenę bronić naszej opinii. Czasami nawet mamy wraĹźenie, Ĺźe wbrew wszystkiemu to ona jest najlepsza i najwaĹźniejsza. Takie buntownicze zachowania moĹźna zaobserwować w wielu sytuacjach. Przejawem buntu moĹźe być teĹź zmiana stylu. PrĂłbujemy protestować w ten sposĂłb przed tym, Ĺźe wszyscy jesteśmy jednakowi. Bywa, Ĺźe celowo zmieniamy swoje poglądy. Szukamy podchwytliwych, często dwuznacznych sytuacji i wykorzystujemy je. Nastoletni bunt charakteryzuje się właśnie takimi zmianami. PrĂłbujemy pokazać naszą rację i odrębność od otoczenia. Podkreślamy jak jesteśmy inni, jak róşnimy się od reszty.

Dlaczego przechodzimy przez coś takiego? Wydaje się to być proste. W okresie dorastania przechodzimy tzw. burzę hormonĂłw. Wynika ona z tego, Ĺźe nasz organizm przygotowuje się do „bycia dorosłym” i zachodzi w nim bardzo wiele zmian.  Z dnia na dzień stajemy się coraz starsi i coraz bardziej to dostrzegamy. Chcemy mieć więcej swobody, wolnego czasu, wykłócamy się o mniejszą ilość obowiązkĂłw w domu i szkole, a tego będzie coraz więcej. W końcu dorosłość to nie tylko „przyjemność” posiadania dowodu osobistego, ale teĹź odpowiedzialność za siebie i swoją rodzinę a takĹźe wiele innych waĹźnych obowiązkĂłw. Jednak w tym wypadku moĹźe nam się wydawać, Ĺźe to jak rodzice  chcą nas do tej dorosłości przygotować, absolutnie nie pomaga.  Warto im zaufać i dać trochę wytchnienia od naszych humorĂłw i pomysłów. My teĹź pewnie będziemy musieli czegoś takiego wysłuchiwać, a wtedy odkryjemy uroki Ĺźycia z nastolatkiem pod jednym dachem ;-).