Objawy sugerujące maltretowanie fizyczne dziecka
|
Dane z wywiadu
|
Objawy somatyczne
|
Zachowanie
|
-
Opó¼nienie w udzielaniu pomocy w następstwie urazu
-
Brak świadków urazu
-
Niezgodność w opisie przebiegu wypadku w relacji dziecka i rodziców
-
W wywiadzie podobne „wypadki”
-
Brak zainteresowania rodziców dzieckiem
-
Postrzeganie dziecka przez rodziców jako upośledzonego fizycznie, umysłowo lub z innymi różnymi defektami
-
Niewyjaśniona absencja szkolna
-
Występowanie licznych i przewlekłych sytuacji stresorodnych w rodzinie
-
Brak wsparcia ze strony rodziny
-
Rodzice okazują brak zaufania
|
-
Objawy urazów tkanek miękkich na twarzy, policzkach, pośladkach, wargach, karku, udach, tułowiu
-
Liczne uszkodzenia skóry o charakterystycznym kształcie i układzie w zależności od rodzaju urazu
-
Wygląd uszkodzeń nieadekwatny do opisywanego wypadku (rodzaju) urazu
-
Siniaki, pręgi po uderzeniach w różnych stadiach gojenia się
-
Ślady po oparzeniach na stopach, dłoniach, na karku, pośladkach, okolicy narządów płciowych, symetrycznie i z ostro ograniczonym brzegiem
-
Złamania, skręcenia niezgodne z opisywanym wypadkiem (urazem)
-
Skaleczenia ust, warg, dziąseł, oczu
-
Wyłysienie plackowate skóry głowy (ślady po wyrwanych włosach)
-
Obrzęki w okolicy brzucha, wymioty
-
Ślady uderzeń wskazujące na bicie przez dorosłych
-
Obecność uszkodzeń skóry po weekendach i nieobecnościach w szkole
-
Ślady uderzeń sznurkiem
|
-
Unikanie fizycznych kontaktów z dorosłymi
-
Uczucia nieadekwatne do wieku
-
Zachowania ekstremalne (agresja, izolacja)
-
Wyrażanie lęku przed rodzicami, opisywanie przebiegu urazu przez rodziców
-
Niechęć do powrotu do domu
-
Niska samoocena
-
Noszenie ubrań zakrywających kończyny górne i dolne nawet w upalne dni
|
Dziewczęta najczęściej okazują smutek, apatię, przygnębienie, pojawiają się u nich myśli samobójcze, w trakcie lekcji są nieobecne, siedzą bez ruchu. Często występują u nich zaburzenia jedzenia (odchudzają się, anoreksja, bulimia, tycie, uzależnienie od słodyczy), chłopcy prezentują problemy z zachowaniem, są pobudzeni, wulgarni, agresywni.
Na co należy zwrócić uwagę, obserwując relacje dorosłych z dziećmi?
Uporczywe przytulanie, dotykanie, całowanie, łaskotanie dziecka, siłowanie się z nim, obejmowanie go, nawet jeśli dziecko nie życzy sobie tych czułości, nadmierne zainteresowanie życiem seksualnym konkretnego dziecka (np. wielokrotnie opowiada o rozwijającym się ciele dziecka, albo sprzeciwia się normalnym wśród nastolatków randkom), przebywanie z dzieckiem sam na sam, dbając o to, żeby nikt im nie przeszkadzał, spędzanie większości wolnego czasu z dziećmi, zamiast przebywania z osobami w podobnym wieku, chętne i częste opiekowanie się za darmo wieloma dziećmi, zabieranie dzieci na krótkie wycieczki z noclegiem poza domem, kupowanie dzieciom drogich prezentów lub obdarowywanie dzieci bez żadnej okazji, wchodzenie do łazienki wtedy, gdy przebywa w niej dziecko, przy jego wyra¼nym sprzeciwie.
Dlaczego dorośli wykorzystują dzieci?
w sytuacjach silnego stresu,są ofiarami wykorzystywania w dzieciństwie, chcą zyskać poczucie władzy i kontroli, którego nie mają w związkach z innymi lud¼mi, są niedojrzali emocjonalnie, swe ofiary traktują instrumentalnie, bezuczuciowo lub czule, szukając „związku dusz”.
Czynniki mogące uaktywnić przemoc wobec dziecka
|
A
– SPOŁECZNE
(środowisko społeczne)
|
B
– PSYCHOLOGICZNE/PSYCHIATRYCZNE
(rodzice)
|
C
– INTERAKTYWNE
(dziecko)
|
-
brak uregulowanego życia domowego
-
złe warunki mieszkaniowe
-
duże rodziny
-
brak pomocy w wychowywaniu dzieci
-
przemoc w małżeństwie
-
konflikt w rodzinie
-
brak wsparcia rodziny poszerzonej
-
izolacja
-
stres
-
bezrobocie
-
bieda
-
przeludnienie
-
dyskryminacja
|
-
odrzuceni jako dzieci
-
ofiary przemocy w dzieciństwie
-
unikanie szkoły
-
przestępczość, szczególnie gwałtowność
-
zaburzenia fizyczne
-
zaburzenia umysłowe: psychopatia, socjopatia, depresja
-
szukający miłości dziecka
-
wczesna ciąża
-
trudna ciąża
-
przedwczesny poród
-
słaba wię¼ z noworodkiem
-
używanie alkoholu, narkotyków
-
niezaspokojona potrzeba zależności
-
młody wiek rodziców
-
brak dojrzałości
-
samotna matka lub ojciec
-
słaba tolerancja stresu
-
niska samoocena
-
poczucie urazy w stosunku do dziecka spaczona percepcja potrzeb dziecka
-
nadmierny krytycyzm,
-
niezrozumienie potrzeb dziecka,
-
potrzeby dziecka nie spostrzegane jako priorytet,
-
nierealistyczne oczekiwania w stosunku do dziecka.
|
|
|
Podstawowe założenia
|
Podstawowe założenia
|
Podstawowe założenia
|
|
Odpowiedzialność za przemoc ponoszą warunki i napięcia społeczne.
|
Odpowiedzialne za przemoc są aspekty psychologiczne sprawcy.
|
Samo dziecko jest odbierane jako wywołujące przemoc
|
|
Terapia/interwencja
|
Terapia/interwencja
|
Terapia/interwencja
|
|
Zaspokojenie potrzeb ekonomicznych i społecznych dziecka i rodziców.
|
Leczeniu podlega sprawca.
|
Celem interwencji jest modyfikacja wzajemnych interakcji dziecka i opiekuna.
|
Osoba pełniąca swą funkcję zawodową podejrzewając, że dziecko jest ofiarą lub świadkiem przestępstwa, powinna sporządzić jak najpełniejszą dokumentację dotyczącą swoich spostrzeżeń. Materiał dowodowy należy zebrać jak najszybciej, w okresie do kilku dni od wydarzenia traumatycznego. Psycholog, pedagog, nauczyciel, wychowawca w sporządzanej dokumentacji powinni umieścić:
- pełne dane osobowe dziecka i rodziców, bąd¼ opiekunów prawnych, datę i miejsce urodzenia dziecka oraz dokładny adres zamieszkania,
- informacje z rozmowy z dzieckiem, rodzicami lub opiekunami, a także każdą inna osobą towarzyszącą dziecku podczas pierwszego kontaktu,
- charakterystykę zachowania i wyglądu dziecka.
Wiadomości o dziecku, które posiada autor dokumentacji w związku z wykonywanymi przez siebie funkcjami zawodowymi, wskazówki co do dalszego bezpośredniego uczestnictwa dziecka w czynnościach procesowych.
|