Historia szko³y w Siedlcu siêga a¿ XVII w. Pierwsza wzmianka o niej pojawia siê w 1641 r. Najpierw by³a to szko³a parafialna, niestety w nienajlepszym stanie. Prawdopodobnie upad³a w drugiej po³owie XVII w. Na pewno nie by³o jej w 1725 r. Nauczanie w Siedlcu wznowiono ju¿ pod zaborem pruskim. Nie wiadomo, kiedy to nast±pi³o, ale na pewno przed 1895 rokiem, bo istniej± dokumenty potwierdzaj±ce wzniesienie budynku szkolnego przy ulicy Zb±szyñskiej w 1890 r. Drugi budynek, ten przy ulicy Szkolnej powsta³ w 1910 r. Nie by³o wówczas okre¶lonego czasu nauki w szkole, decydowa³ o nim nauczyciel po zapoznaniu siê z wiadomo¶ciami danego ucznia. Na pocz±tku XX w. szko³a w Siedlcu mia³a tylko jednego nauczyciela, na którego przypada³o ponad 100 uczniów, dlatego wyniki nauczania by³y s³abe i wystêpowa³a du¿a liczba analfabetów.
Zmiana na korzy¶æ nast±pi³a, kiedy Polska odzyska³a niepodleg³o¶æ. Od 1920 przez ca³y okres miêdzywojenny w Siedlcu istnia³o nauczanie w zakresie 6 klas. W 1933 roku uczêszcza³o do szko³y 117 uczniów. Szko³a dysponowa³a 2 budynkami i znajduj±cymi siê w nich 3 izbami szkolnymi, stodo³±, obor±, pralni±, 2 drewnikami i 2 piwnicami.
Szko³a odgrywa³a wa¿n± rolê w ¶rodowisku, bo poza dzia³alno¶ci± programow± corocznie nauczyciele urz±dzali „Gwiazdkê”, dwa razy do roku – w pa?dzierniku i w czerwcu – „Tydzieñ dziecka”. Organizowali, anga¿uj±c miejscow± spo³eczno¶æ, imprezy o charakterze narodowym i pañstwowym. Nauczyciele szko³y w Siedlcu uczestniczyli aktywnie w ¿yciu wsi. Dzia³ali w organizacjach m³odzie¿owych, stra¿y po¿arnej i kó³ku rolniczym. Przewodzili ruchowi ¶piewaczemu i scenicznemu. W okresie miêdzywojennym najbardziej zwi±zani ze szko³± i ¶rodowiskiem nauczyciele to: Maria Dulat, Kaleta, Jan Tomiñski, Stefan Zieliñski, Maria Wojtusiak, Pawe³ Maækowiak.
Wojna i okupacja przerwa³y coraz doskonalsze dzia³ania szko³y. W latach 1939 – 1945 dzieci Polaków nie chodzi³y do szko³y. Budynek przy ul. Zb±szyñskiej zosta³ przeznaczony dla niemieckiego komendanta tajnej policji. W budynku przy ul. Szkolnej uczy³y siê niemieckie dzieci pod kierunkiem niemieckiego nauczyciela.
Po zakoñczeniu wojny szkolnictwo zaczê³o na nowo siê odradzaæ. Trzeba by³o zacz±æ wszystko od nowa, gdy¿ pomoce naukowe i meble zosta³y zniszczone, a same budynki te¿ znajdowa³y siê w op³akanym stanie. Podwórze szkolne by³o za¶miecone i przekopane rowami strzeleckimi. Pracê szko³y w tych nienormalnych warunkach stara³a siê zorganizowaæ Maria Dulat, która wróci³a do Siedlca po zakoñczeniu dzia³añ wojennych na tym terenie.
Aby zlikwidowaæ braki wiedzy powsta³e w czasie trwania wojny, zorganizowano dodatkowe zajêcia dla doros³ych i starszej m³odzie¿y. Pocz±tkowo nauka odbywa³a siê w zakresie sze¶ciu klas. Do klas starszych uczêszcza³y dzieci z Kie³kowa, ¯odynia, Karny, Reklina, i Kie³pin. Zbyt trudne warunki pracy spowodowa³y, ¿e w roku 1946/47 niektóre klasy uczêszcza³y na lekcje co drugi dzieñ. Prawdopodobnie od 1948 roku szko³a w Siedlcu nosi³a nazwê Szko³y Podstawowej, nauczaj±cej w zakresie siedmiu klas.
1 wrze¶nia 1956 roku otworzono czteroklasow± szko³ê w Nieborzy, która od 1958 r. by³a punktem filialnym szko³y w Siedlcu. Utrudnienia dzieci z Karny, zwi±zane z do¶æ du¿± odleg³o¶ci± placówki od wioski, zaowocowa³y otwarciem siedmioklasowej szko³y w tej¿e miejscowo¶ci w 1958 roku.
W 1965 roku wprowadzono VIII klasê i tym samym wyd³u¿ono czas nauki o rok. Skutkiem tego oraz wy¿u demograficznego by³o przepe³nienie w budynkach szko³y i konieczno¶æ nauki na zmiany. Zajêcia w szkole koñczy³y siê o godz. 18.15.
W 1973 r. mia³a miejsce reorganizacja szkolnictwa. W jej wyniku powsta³a Zbiorcza Szko³a Gminna w Siedlcu. Zlikwidowano o¶mioklasow± szko³ê w Karnie. Zosta³a ona w³±czona do szko³y w Siedlcu. Klasy I – IV doje¿d¿a³y z Siedlca do Karny wraz z nauczycielami i razem z dzieæmi z Reklina i Karny tam pobiera³y naukê. Siedlecka szko³a mia³a punkty filialne w Nieborzy, Kie³kowie i otwarty w 1974 roku w ¯odyniu. Przewo¿enie dzieci do Karny zmniejszy³o trochê ciasnotê w szkole, ale i tak zajêcia praktyczno – techniczne ch³opców odbywa³y siê w dawnym budynku szko³y w Reklinie, a dziewcz±t w baraku.
W 1984 roku szko³a przesta³a byæ Zbiorcz± Szko³± Gminn±, a sta³a siê Szko³± Podstawow±.
Poniewa¿ trudno¶ci lokalowe i ciasnota w szkole trwa³y nadal, w po³owie lat siedemdziesi±tych zainicjowano pomys³ budowy dwupiêtrowego budynku. Niestety pomys³ ten nie doszed³ do skutku, w zwi±zku ze zmian± podzia³u administracyjnego. W pa?dzierniku 1979 r. zosta³a podjêta decyzja o budowie sto³ówki – ¶wietlicy przy szkole. Obiekt mia³ powstaæ w czynie spo³ecznym. 6 grudnia 1979 przyst±piono do kopania fundamentów. Prace przerwano w styczniu z powodu panuj±cych mrozów, ale pod koniec lutego wznowiono je ponownie. Rolnicy dowozili potrzebne materia³y. Mieszkañcy dobrowolnie opodatkowali siê na rzecz budowy. Wykonywali te¿ wiêkszo¶æ prac. Pomagali równie¿ uczniowie starszych klas. 29 kwietnia 1980 roku skoñczono wznoszenie murów, a pó?niej prowadzono prace wykoñczeniowe.
Uroczysto¶æ otwarcia nowej czê¶ci szko³y odby³a siê 14 lutego 1981 roku. W 1984/85 narodzi³ siê pomys³ budowy, tak¿e z du¿ym zaanga¿owaniem spo³eczeñstwa, dodatkowego skrzyd³a, mieszcz±cego specjalnie przygotowane klasy m.in. do fizyki i chemii.
21 wrze¶nia 1986 roku Szko³a Podstawowa w Siedlcu otrzyma³a imiê Powstañców Wielkopolskich. Takie imiê szko³y ma upamiêtniaæ bohaterski zryw mieszkañców Wielkopolski, który przyniós³ naszej ziemi kres panowania niemieckiego zaborcy. Uroczysto¶æ nadania imienia zbieg³a siê z zakoñczeniem budowy zachodniego skrzyd³a szko³y, otwarciem Izby Pamiêci i otrzymaniem sztandaru.
W 1992 roku zaczêto wykonywaæ prace zwi±zane z budow± boiska szkolnego. Trzy lata pó?niej zaczêto budowê sali sportowej, która od kilku lat s³u¿y naszej m³odzie¿y. W 1999 roku w wyniku reformy edukacji zosta³o za³o¿one Gimnazjum w Siedlcu z oddzia³ami zamiejscowymi w Chobienicach. Od pocz±tku wspó³istniejemy w jednym budynku ze Szko³± Podstawow± im. Powstañców Wielkopolskich w Siedlcu. W pierwszym roku mieli¶my 4 oddzia³y, w drugim 8, a w roku 2001/2002 do naszej szko³y uczêszcza³o 297 uczniów ucz±cych siê w 13 oddzia³ach. Obecnie, po zmniejszeniu obwodu, ju¿ bez uczniów z Chobienic, mamy 185 uczniów w 7 oddzia³ach. Jeste¶my jedynym samodzielnym gimnazjum na terenie gmin Siedlec i Przemêt.
Wspólnie – uczniowie, rodzice i nauczyciele obu szkó³ organizuj± imprezy okoliczno¶ciowe i festyny. Odbywaj± siê co jaki¶ czas zabawy taneczne, aby pozyskaæ ¶rodki finansowe na doposa¿enie gimnazjum. Dziêki temu wyposa¿yli¶my pracowniê informatyczn± w meble, salê gimnastyczn± w kosze do koszykówki, odmalowali¶my wszystkie izby lekcyjne, wymienili¶my krzes³a w salach, zakupili¶my lektury do biblioteki, pomoce dydaktyczne, sprzêt audiowizualny. Mamy nie tylko pracowniê komputerow±, ale te¿ salê wyposa¿on± w komputer z rzutnikiem multimedialnym i mikroskopem dostosowanym do pracy z komputerem.
Od kilku lat organizujemy koncerty na rzecz Wielkiej Orkiestry ¦wi±tecznej Pomocy. Budujemy tradycjê szko³y, nie zapominaj±c o jej historii.
Na podstawie ksi±¿ki M. Stefan „Historia Szko³y Podstawowej im. Powstañców Wielkopolskich w Siedlcu w latach 1945 - 1996” opracowa³a: Katarzyna Dulat – uczenica kl 2c, przy pomocy pani mgr Zofii M±kosy. HISTORIA NAJNOWSZA (2009)
W 2008 r. w naszej placówce zasz³y du¿e
zmiany. W³adze gminy zdecydowa³y o po³±czeniu Szko³y Podstawowej im. Powstañców
Wielkopolskich i Gimnazjum w Siedlcu. Od roku szkolnego 2008/2009 istniejemy
jako Zespó³ Szko³y Podstawowej i Gimnazjum w Siedlcu. Pierwsz± dyrektork±
Zespo³u zosta³a Dorota Brud³o, która wcze¶niej zarz±dza³a gimnazjum. Ka¿dy, kto
nas odwiedza widzi, jak wiele zmieni³o siê w czasie ostatnich miesiêcy.
Wymieniono okna i drzwi wej¶ciowe. Naprawiono stare chodniki i po³o¿ono nowe,
zarówno od strony ul. Szkolnej jak i od ul. Zb±szyñskiej. Trwaj± prace w
otoczeniu sali gimnastycznej. Powstaje tak potrzebny nauczaniu zintegrowanemu i
dzieciom z ca³ej wsi piêkny plac zabaw. Wokó³ budynku jest ³adnie i czysto.
Podczas ferii i wakacji odmalowano korytarze i zawieszono w oknach nowe firanki.
Uzupe³niany jest ksiêgozbiór
biblioteki. W samej bibliotece do dyspozycji uczniów znajduje siê osiem
komputerów z dostêpem do Internetu. S± dwie zupe³nie nowe pracownie komputerowe.
Nauczyciele dysponuj± dwiema salami z komputerem, rzutnikiem i ekranem oraz
zestawem przeno¶nym z laptopem. Systematycznie kupowane s± pomoce naukowe do
nauczania wszystkich przedmiotów, zarówno te tradycyjne jak i programy
komputerowe. Uczniowie uczestnicz± w projektach edukacyjnych. S± to min.
opracowanie materia³u i wydanie p³yty „Powstanie Wielkopolskie 1918 – 1919 w
gminie Siedlec i okolicy”, publikacja „Niemi ¶wiadkowie historii”, „Mój
przyjaciel Archimedes”, „Otaczaj±ca nas przyroda to wielka przygoda”.
Szko³a ma wielkie osi±gniêcia sportowe,
m.in. w pi³ce rêcznej dziewcz±t,
unihokeju, lekkiej atletyce.
Powody do dumy daje te¿ strona
internetowa, stworzona i od pocz±tku prowadzona przez naszego informatyka mgra
Zbigniewa W±sika. Jej prê¿na redakcja dba o to, by pojawia³y siê aktualne
informacje i artyku³y o interesuj±cej m³odzie¿ tematyce.
Pod opiek± pani pedagog mgr Doroty
Dziubek dzia³a wolontariat. Przeprowadzono ju¿ wiele akcji, np. zbiórkê darów
dla dzieci z domów dziecka i zbiórkê karmy dla bezdomnych zwierz±t.
Nasi uczniowie osi±gaj± wiele sukcesów
na konkursach recytatorskich, literackich i ¶piewaczych. Dzia³aj± dwie grupy
teatralne, chór i ró¿ne ko³a zainteresowañ.
Przed nami nowe wyzwanie. Pragniemy
zapracowaæ sobie na imiê Powstañców Wielkopolskich dla ZSPiG.
Budujemy tradycjê szko³y nie
zapominaj±c o jej historii. Opracowanie: Zofia M±kosa
|