Historia szkoły w Siedlcu sięga aż XVII w. Pierwsza wzmianka o niej pojawia się w 1641 r. Najpierw była to szkoła parafialna, niestety w nienajlepszym stanie. Prawdopodobnie upadła w drugiej połowie XVII w. Na pewno nie było jej w 1725 r. Nauczanie w Siedlcu wznowiono już pod zaborem pruskim. Nie wiadomo, kiedy to nastąpiło, ale na pewno przed 1895 rokiem, bo istnieją dokumenty potwierdzające wzniesienie budynku szkolnego przy ulicy Zbąszyńskiej w 1890 r. Drugi budynek, ten przy ulicy Szkolnej powstał w 1910 r. Nie było wówczas określonego czasu nauki w szkole, decydował o nim nauczyciel po zapoznaniu się z wiadomościami danego ucznia. Na początku XX w. szkoła w Siedlcu miała tylko jednego nauczyciela, na którego przypadało ponad 100 uczniów, dlatego wyniki nauczania były słabe i występowała duża liczba analfabetów.
Zmiana na korzyść nastąpiła, kiedy Polska odzyskała niepodległość. Od 1920 przez cały okres międzywojenny w Siedlcu istniało nauczanie w zakresie 6 klas. W 1933 roku uczęszczało do szkoły 117 uczniów. Szkoła dysponowała 2 budynkami i znajdującymi się w nich 3 izbami szkolnymi, stodołą, oborą, pralnią, 2 drewnikami i 2 piwnicami.
SzkoÅ‚a odgrywaÅ‚a ważnÄ… rolÄ™ w Å›rodowisku, bo poza dziaÅ‚alnoÅ›ciÄ… programowÄ… corocznie nauczyciele urzÄ…dzali „GwiazdkÄ™”, dwa razy do roku – w pa¼dzierniku i w czerwcu – „TydzieÅ„ dziecka”. Organizowali, angażujÄ…c miejscowÄ… spoÅ‚eczność, imprezy o charakterze narodowym i paÅ„stwowym. Nauczyciele szkoÅ‚y w Siedlcu uczestniczyli aktywnie w życiu wsi. DziaÅ‚ali w organizacjach mÅ‚odzieżowych, straży pożarnej i kółku rolniczym. Przewodzili ruchowi Å›piewaczemu i scenicznemu. W okresie miÄ™dzywojennym najbardziej zwiÄ…zani ze szkoÅ‚Ä… i Å›rodowiskiem nauczyciele to: Maria Dulat, Kaleta, Jan TomiÅ„ski, Stefan ZieliÅ„ski, Maria Wojtusiak, PaweÅ‚ Maćkowiak.
Wojna i okupacja przerwaÅ‚y coraz doskonalsze dziaÅ‚ania szkoÅ‚y. W latach 1939 – 1945 dzieci Polaków nie chodziÅ‚y do szkoÅ‚y. Budynek przy ul. ZbÄ…szyÅ„skiej zostaÅ‚ przeznaczony dla niemieckiego komendanta tajnej policji. W budynku przy ul. Szkolnej uczyÅ‚y siÄ™ niemieckie dzieci pod kierunkiem niemieckiego nauczyciela.
Po zakończeniu wojny szkolnictwo zaczęło na nowo się odradzać. Trzeba było zacząć wszystko od nowa, gdyż pomoce naukowe i meble zostały zniszczone, a same budynki też znajdowały się w opłakanym stanie. Podwórze szkolne było zaśmiecone i przekopane rowami strzeleckimi. Pracę szkoły w tych nienormalnych warunkach starała się zorganizować Maria Dulat, która wróciła do Siedlca po zakończeniu działań wojennych na tym terenie.
Aby zlikwidować braki wiedzy powstałe w czasie trwania wojny, zorganizowano dodatkowe zajęcia dla dorosłych i starszej młodzieży. Początkowo nauka odbywała się w zakresie sześciu klas. Do klas starszych uczęszczały dzieci z Kiełkowa, Żodynia, Karny, Reklina, i Kiełpin. Zbyt trudne warunki pracy spowodowały, że w roku 1946/47 niektóre klasy uczęszczały na lekcje co drugi dzień. Prawdopodobnie od 1948 roku szkoła w Siedlcu nosiła nazwę Szkoły Podstawowej, nauczającej w zakresie siedmiu klas.
1 września 1956 roku otworzono czteroklasową szkołę w Nieborzy, która od 1958 r. była punktem filialnym szkoły w Siedlcu. Utrudnienia dzieci z Karny, związane z dość dużą odległością placówki od wioski, zaowocowały otwarciem siedmioklasowej szkoły w tejże miejscowości w 1958 roku.
W 1965 roku wprowadzono VIII klasę i tym samym wydłużono czas nauki o rok. Skutkiem tego oraz wyżu demograficznego było przepełnienie w budynkach szkoły i konieczność nauki na zmiany. Zajęcia w szkole kończyły się o godz. 18.15.
W 1973 r. miaÅ‚a miejsce reorganizacja szkolnictwa. W jej wyniku powstaÅ‚a Zbiorcza SzkoÅ‚a Gminna w Siedlcu. Zlikwidowano oÅ›mioklasowÄ… szkoÅ‚Ä™ w Karnie. ZostaÅ‚a ona wÅ‚Ä…czona do szkoÅ‚y w Siedlcu. Klasy I – IV dojeżdżaÅ‚y z Siedlca do Karny wraz z nauczycielami i razem z dziećmi z Reklina i Karny tam pobieraÅ‚y naukÄ™. Siedlecka szkoÅ‚a miaÅ‚a punkty filialne w Nieborzy, KieÅ‚kowie i otwarty w 1974 roku w Å»odyniu. Przewożenie dzieci do Karny zmniejszyÅ‚o trochÄ™ ciasnotÄ™ w szkole, ale i tak zajÄ™cia praktyczno – techniczne chÅ‚opców odbywaÅ‚y siÄ™ w dawnym budynku szkoÅ‚y w Reklinie, a dziewczÄ…t w baraku.
W 1984 roku szkoła przestała być Zbiorczą Szkołą Gminną, a stała się Szkołą Podstawową.
Ponieważ trudnoÅ›ci lokalowe i ciasnota w szkole trwaÅ‚y nadal, w poÅ‚owie lat siedemdziesiÄ…tych zainicjowano pomysÅ‚ budowy dwupiÄ™trowego budynku. Niestety pomysÅ‚ ten nie doszedÅ‚ do skutku, w zwiÄ…zku ze zmianÄ… podziaÅ‚u administracyjnego. W pa¼dzierniku 1979 r. zostaÅ‚a podjÄ™ta decyzja o budowie stołówki – Å›wietlicy przy szkole. Obiekt miaÅ‚ powstać w czynie spoÅ‚ecznym. 6 grudnia 1979 przystÄ…piono do kopania fundamentów. Prace przerwano w styczniu z powodu panujÄ…cych mrozów, ale pod koniec lutego wznowiono je ponownie. Rolnicy dowozili potrzebne materiaÅ‚y. MieszkaÅ„cy dobrowolnie opodatkowali siÄ™ na rzecz budowy. Wykonywali też wiÄ™kszość prac. Pomagali również uczniowie starszych klas. 29 kwietnia 1980 roku skoÅ„czono wznoszenie murów, a pó¼niej prowadzono prace wykoÅ„czeniowe.
Uroczystość otwarcia nowej części szkoły odbyła się 14 lutego 1981 roku. W 1984/85 narodził się pomysł budowy, także z dużym zaangażowaniem społeczeństwa, dodatkowego skrzydła, mieszczącego specjalnie przygotowane klasy m.in. do fizyki i chemii.
21 września 1986 roku Szkoła Podstawowa w Siedlcu otrzymała imię Powstańców Wielkopolskich. Takie imię szkoły ma upamiętniać bohaterski zryw mieszkańców Wielkopolski, który przyniósł naszej ziemi kres panowania niemieckiego zaborcy. Uroczystość nadania imienia zbiegła się z zakończeniem budowy zachodniego skrzydła szkoły, otwarciem Izby Pamięci i otrzymaniem sztandaru.
W 1992 roku zaczęto wykonywać prace związane z budową boiska szkolnego. Trzy lata pó¼niej zaczęto budowę sali sportowej, która od kilku lat służy naszej młodzieży. W 1999 roku w wyniku reformy edukacji zostało założone Gimnazjum w Siedlcu z oddziałami zamiejscowymi w Chobienicach. Od początku współistniejemy w jednym budynku ze Szkołą Podstawową im. Powstańców Wielkopolskich w Siedlcu. W pierwszym roku mieliśmy 4 oddziały, w drugim 8, a w roku 2001/2002 do naszej szkoły uczęszczało 297 uczniów uczących się w 13 oddziałach. Obecnie, po zmniejszeniu obwodu, już bez uczniów z Chobienic, mamy 185 uczniów w 7 oddziałach. Jesteśmy jedynym samodzielnym gimnazjum na terenie gmin Siedlec i Przemęt.
Wspólnie – uczniowie, rodzice i nauczyciele obu szkół organizujÄ… imprezy okolicznoÅ›ciowe i festyny. OdbywajÄ… siÄ™ co jakiÅ› czas zabawy taneczne, aby pozyskać Å›rodki finansowe na doposażenie gimnazjum. DziÄ™ki temu wyposażyliÅ›my pracowniÄ™ informatycznÄ… w meble, salÄ™ gimnastycznÄ… w kosze do koszykówki, odmalowaliÅ›my wszystkie izby lekcyjne, wymieniliÅ›my krzesÅ‚a w salach, zakupiliÅ›my lektury do biblioteki, pomoce dydaktyczne, sprzÄ™t audiowizualny. Mamy nie tylko pracowniÄ™ komputerowÄ…, ale też salÄ™ wyposażonÄ… w komputer z rzutnikiem multimedialnym i mikroskopem dostosowanym do pracy z komputerem.
Od kilku lat organizujemy koncerty na rzecz Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy. Budujemy tradycję szkoły, nie zapominając o jej historii.
Na podstawie książki M. Stefan „Historia SzkoÅ‚y Podstawowej im. PowstaÅ„ców Wielkopolskich w Siedlcu w latach 1945 - 1996” opracowaÅ‚a: Katarzyna Dulat – uczenica kl 2c, przy pomocy pani mgr Zofii MÄ…kosy. HISTORIA NAJNOWSZA (2009)
W 2008 r. w naszej placówce zaszły duże
zmiany. Władze gminy zdecydowały o połączeniu Szkoły Podstawowej im. Powstańców
Wielkopolskich i Gimnazjum w Siedlcu. Od roku szkolnego 2008/2009 istniejemy
jako Zespół Szkoły Podstawowej i Gimnazjum w Siedlcu. Pierwszą dyrektorką
Zespołu została Dorota Brudło, która wcześniej zarządzała gimnazjum. Każdy, kto
nas odwiedza widzi, jak wiele zmieniło się w czasie ostatnich miesięcy.
Wymieniono okna i drzwi wejściowe. Naprawiono stare chodniki i położono nowe,
zarówno od strony ul. Szkolnej jak i od ul. Zbąszyńskiej. Trwają prace w
otoczeniu sali gimnastycznej. Powstaje tak potrzebny nauczaniu zintegrowanemu i
dzieciom z całej wsi piękny plac zabaw. Wokół budynku jest ładnie i czysto.
Podczas ferii i wakacji odmalowano korytarze i zawieszono w oknach nowe firanki.
Uzupełniany jest księgozbiór
biblioteki. W samej bibliotece do dyspozycji uczniów znajduje się osiem
komputerów z dostępem do Internetu. Są dwie zupełnie nowe pracownie komputerowe.
Nauczyciele dysponujÄ… dwiema salami z komputerem, rzutnikiem i ekranem oraz
zestawem przenośnym z laptopem. Systematycznie kupowane są pomoce naukowe do
nauczania wszystkich przedmiotów, zarówno te tradycyjne jak i programy
komputerowe. Uczniowie uczestniczÄ… w projektach edukacyjnych. SÄ… to min.
opracowanie materiaÅ‚u i wydanie pÅ‚yty „Powstanie Wielkopolskie 1918 – 1919 w
gminie Siedlec i okolicy”, publikacja „Niemi Å›wiadkowie historii”, „Mój
przyjaciel Archimedes”, „OtaczajÄ…ca nas przyroda to wielka przygoda”.
Szkoła ma wielkie osiągnięcia sportowe,
m.in. w piłce ręcznej dziewcząt,
unihokeju, lekkiej atletyce.
Powody do dumy daje też strona
internetowa, stworzona i od poczÄ…tku prowadzona przez naszego informatyka mgra
Zbigniewa Wąsika. Jej prężna redakcja dba o to, by pojawiały się aktualne
informacje i artykuły o interesującej młodzież tematyce.
Pod opiekÄ… pani pedagog mgr Doroty
Dziubek działa wolontariat. Przeprowadzono już wiele akcji, np. zbiórkę darów
dla dzieci z domów dziecka i zbiórkę karmy dla bezdomnych zwierząt.
Nasi uczniowie osiągają wiele sukcesów
na konkursach recytatorskich, literackich i śpiewaczych. Działają dwie grupy
teatralne, chór i różne koła zainteresowań.
Przed nami nowe wyzwanie. Pragniemy
zapracować sobie na imię Powstańców Wielkopolskich dla ZSPiG.
Budujemy tradycję szkoły nie
zapominajÄ…c o jej historii. Opracowanie: Zofia MÄ…kosa
|