Kilka dni temu udałyśmy się do najmłodszych uczniów, żeby dowiedzieć się, co myślą o szkole po dwóch miesiącach od rozpoczęcia nauki. Odwiedziłyśmy klasę I b, której wychowawczynią jest pani Joanna Lemańska. Ku naszemu zdziwieniu dzieci zachowywały się naturalnie i były zainteresowane spotkaniem. Bardzo nas to ucieszyło. Bałyśmy się, że nasi najmłodsi koledzy nie dadzą nam dojść do słowa. A jednak nie! Udało się rozpocząć rozmowę, zadając pierwsze pytanie:

- Czy podoba wam się w szkole?
- Bardzo nam się podoba, ponieważ możemy się uczyć pisać i czytać. Najbardziej cieszą nas przerwy, bo na nich możemy skorzystać z placu zabaw. Lubimy w wolnym czasie bawić się zabawkami w naszej sali.
- Czy ktoś wam dokucza?
- Czasem dokuczają nam starsi, ale nie wszyscy. Niektórzy są nawet mili, bardzo nas lubią i odwiedzają w klasie.
- Dopiero co mieliście pasowanie na ucznia. Co sprawiło wam największą radość w tym wydarzeniu?
- Podobało nam się, bo dostaliśmy dużo fajnych upominków, takich jak: słodycze, zeszyty, dyplomy i przybory szkolne. Było to dla nas bardzo ważne i niezapomniane wydarzenie.
- Czy macie nowych kolegĂłw?
- Oczywiście! Każdy z nas poznał wiele nowych osób i zakolegował się z nimi. Bardzo lubimy ze sobą spędzać czas, biegając po boisku szkolnym. W grupie mamy lepsze pomysły i wymyślamy nowe i ciekawe zabawy.
- Czy musicie się uczyć?
- Mamy dużo nauki, ale jest ona łatwa. Poznajemy literki, uczymy się pisać i czytać, a także śpiewamy i poznajemy wszystko co nas otacza. Oprócz uczenia się zawsze znajdziemy czas na zabawę. Bardzo nam się to podoba!
- Czy lubicie nauczycieli?
- Tak! Najbardziej lubimy naszą wychowawczynię panią Joannę i panie od religii i angielskiego.
- Co jeszcze robicie w szkole?
- Na przerwach jemy i pijemy, a także bawimy się w różne zabawy. Jesteśmy odważni i niczego się nie boimy, więc niekiedy zaczepiamy starszych oraz broimy.
Czas szybko minął. Najmłodsi byli bardzo rozmowni i otwarci. Na koniec zrobiłyśmy pamiątkowe zdjęcie. Dzieci przyjęły ciekawe pozy i zaczęły się wygłupiać. PoĹźegnały nas głośnym „ Do widzenia!”.