Najpiękniejszym utworem na płycie jest, moim zdaniem, "ClichĂŠ". Opowiada o wielkiej miłości Fish'a do byłej juĹź Ĺźony Tamary, o tym, Ĺźe najlepiej wyrażą to wytarte frazesy. Kończy ją słowami: ...kocham cię. "A Gentleman's Excuse Me" – cudowny piosenka z delikatnym fortepianem i smykami w tle. Nieczęsto zdarza się, Ĺźeby artyści rockowi aranĹźowali swoje utwory w sposĂłb wręcz orkiestrowy. Fish'owi udało się to znakomicie. Derek Wiliam Dick (tak brzmi prawdziwe nazwisko Fish'a) jest nie tylko znakomitym wokalistą, ale rĂłwnieĹź (a moĹźe przede wszystkim) poetą, za co fani kochają go chyba najbardziej. Jeśli chodzi o Fish'a nie potrafię być obiektywny, poniewaĹź jestem jego fanem od wielu lat, (należę do fan-clubu Artysty – The Company Poland), ale "Vigil In A Wilderness Of Mirrors" uwaĹźam za jego najwaĹźniejszą płytę i polecam ze szczerego serca. MoĹźe ktoś jeszcze zarazi się twĂłrczością tego olbrzyma ze Szkocji.

Tym razem zupełna nowość. Porcja najczystszych dÂźwiękĂłw wydobytych spod palcĂłw Włodka Pawlika. Na dwĂłch płytach znalazło się 25 kompozycji. Jest to zapis improwizacji, ktĂłre miały miejsce podczas dwĂłch sesji w Studiu S1 Polskiego Radia. Tylko fortepian i dłonie pianisty. Sam artysta stwierdził, Ĺźe była to świadoma decyzja, Ĺźeby zarejestrować unikalny proces tworzenia muzyki na Ĺźywo. Czysty, piękny i jakĹźe wyraÂźny przekaz. To bardzo szczera i zarazem dająca wiele do myślenia muzyka. MoĹźna śmiało zamknąć przy niej oczy i śnić swoje własne obrazy. Marzyć, rozmyślać… To muzyka, ktĂłra „zmusza” do słuchania, nie powinno się przy niej zajmować czym innym. Płyta jest bardzo dobrze nagrana, dÂźwięki płynące z głośnikĂłw są bardzo naturalne. Utwory nie mają własnych tytułów, Ĺźeby nie sugerować nic słuchaczom. NaleĹźy uruchomić własną wyobraÂźnię. Szkoda, Ĺźe tak mało nagrywanych jest improwizacji, ktĂłre praktycznie raz zagrane umierają. A tu mamy ślad tych dwĂłch sesji nagraniowych. Polecam serdecznie – nie bĂłjcie się posłuchać tej muzyki!!!

Pionierzy muzyki elektronicznej. Ich muzyka inspirowała rzesze twĂłrcĂłw techno, synth pop, electro, new wave, a takĹźe hip hop. Ciekawostką jest fakt, Ĺźe często wydawali swoje płyty w 2 wersjach: niemieckiej i angielskiej. Omawiana płyta ukazała się rĂłwnieĹź pod tytułem „The Man-Machine”. Do najbardziej znanych utworĂłw należą „Das Modell” („The Model”) i „Die Roboter” („The Robots”). Podczas swoich występĂłw zastępowały ich niekiedy prawdziwe roboty o ludzkich kształtach. Mimo, iĹź ta muzyka ma juĹź ponad 30 lat, to myślę, Ĺźe wcale się nie zestarzała. SpośrĂłd innych płyt grupy z Dusseldorfu polecam rĂłwnieĹź „Trans-Europe Express” / „Trans-Europa Express”, „Computerwelt” / „Computer Word” oraz „Autobahn”.